87. Allie Haloway.

Ten rozdział dedykuję Toothleshoe 51, który podpisał się jako Marcel, jedemu z nielicznych chłopaków, którzy mnie czytają.
Chłopcy, mężczyźni, jesteście tu? :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ginny wybiegła ze swojego pokoju- niegdyś złote cyfry na drzwiach tworzyły liczbę 114. Ruszyła korytarzem prosto do 107, zapukała kilka razy i weszła. Tak jak myślała- jest w środku.

A mowa tu o jej przyjaciółce, Alyson Haloway. Jej piękne, długie blond włosy opadały falami na plecy. Oczy miały ciepły, migdałowy odcień. Cera- jasna i gładka. To po prostu śliczna kobieta.

Pracuje ona w „Proroku Codziennym” od 3 lat, więc krócej niż Ginny. Obie reporterki szybko znalazły wspólny język. Allie-bo tak karze nazywać siebie blondynka, nie znosi swojego pełnego imienia- także zajmuje rubrykę „SPORT”. Tyle, że ona w odróżnieniu od Ginny przeprowadza wywiady ze sportowcami, przed i po meczach.

Allie także uczyła się w Hogwarcie. Należała do Hufflepuffu. Teraz, rudowłosa nie jest w stanie uwierzyć, że wcześniej nigdy ze sobą nie rozmawiały. Kobieta ta wręcz promieniuje optymizmem, zaraża nim wszystkich wokoło. Wciąż się uśmiecha, lubi wszystkich- z jednym wyjątkiem, którym jest oczywiście Rita Skeeter. Allie nieraz już oberwała od niej po uszach.

Harry i Ron także szybko polubili Alyson, Hermiona była dosyć sceptycznie do niej nastawiona. Wystarczyło jednak pół godziny i ta ostatnia także ją pokochała. Blondwłosa jest naprawdę inteligentną kobietą, co musiało wzbudzić podziw Hermiony, która mimo wszystko wciąż jest najmądrzejsza z ich wszystkich.

Allie jest szczęśliwą singielką. Ginny nie jest w stanie pojąć, jak to możliwe, że tak ładna i pozytywna kobieta nie znalazła sobie męża. Ta jednak wciąż powtarza, że „gdzieś tam czeka na nią książę z bajki…”.  

I teraz blondwłosa piękność rozpromieniła się na widok swojej przyjaciółki:

-No i jak tam wrażenia po pierwszym dniu delegacji?- widząc jednak grymas na twarzy Ginny, dodała szybko:- Chyba nie najlepiej, co?
-Skeeter.- to jedno słowo wystarczyło, wszystko nagle stało się jasne.

Allie jednak uśmiecha się jeszcze szerzej. W jej policzkach pojawiły się dołeczki.

-Nie martw się, mnie też dopadła. W sumie to nic nowego, ta baba uwzięła się na mnie od kiedy powiedziałam jej, że ma ohydny kapelusz. Ale przecież to była szczera prawda, sama musisz przyznać.

Ginny parsknęła śmiechem, Allie także. Nawet jej śmiech był melodyjny i piękny, niczym śpiew syren.

Dopiero teraz rudowłosa zauważa, że ta druga nad czymś pracowała, niewielki hotelowy stolik był cały obłożony papierami, obok stał kałamarz z piórem. Pewnie redagowała artykuł do „Proroka”. Gryfonce zrobiło się nagle głupio- wparowała tu bez żadnej zapowiedzi, nie myśląc o tym, że może przeszkadzać.

-Wybacz, że tak nagle wpadłam. Musiałam ci przeszkodzić w pracy, co?- blondynka zaczęła energicznie kręcić głową, zaprzeczając.- Po prostu ta wścibska baba zaczyna mnie coraz bardziej irytować. Mam ochotę udusić ją przez sen, wchodzisz w to?

W oczach Allie rozbłysła radosna iskierka. Przez chwilę Ginny sądziła, że redaktorka wzięła jej propozycję na serio. Po chwili jednak Allie odezwała się z głosem pełnym podekscytowania:

-Nie musimy jej od razu dusić, ale… są przecież inne sposoby zemsty, prawda?

Kobiety uśmiechnęły się do siebie porozumiewawczo, konspiracyjnie.

-Prawda.

                                                         ~*~

James i Mike siedzieli w pokoju wspólnym Gryffindoru. Ogień w kominku powoli dogasał, tak samo jak temperament chłopców. Oboje lekko przysypiali w fotelach, co jakiś czas zastrzegając:

-Nie zasypiaj.

-Nie śpię.- zawsze odpowiadał ten drugi.

Rzecz jasna czekali na Arię. Dlaczego nie wraca tak długo? Nie mieli już wątpliwości, że Hagrid zabrał ją do Zakazanego Lasu. Nie mogli pozbyć się wrażenia, że stało się coś naprawdę złego.

James zauważył, że Mike otwiera usta, chyba chciał coś powiedzieć, ale w tym czasie obraz rozsunął się i do pomieszczenia powoli wkroczyła ich przyjaciółka. Zamiast tego chłopiec więc tylko ziewnął przeciągle.

-Jesteś!- zawołał z udawanym entuzjazmem James.- Możemy iść już spać?

Zauważył jednak, że brunetka jest wzburzona. Już dobrze znał tą minę. Stało się coś niedobrego.

-Co się stało?- Mike najwyraźniej też to zauważył.- Byłaś z Hagridem w Zakazanym Lesie?

Aria przysiadła na trzecim fotelu, wzięła głęboki oddech i wypaliła:

-Zdaje mi się, że widziałam Kishana.

Chłopcy wymienili zdumione spojrzenia, żaden z nich nie był w stanie wypowiedzieć ani jednego słowa. Przez chwilę James myślał, że jednak nie dał rady i zasnął, a to wszystko mu się śni.

Ale dziewczyna zaczęła bardzo dokładnie opisywać postać Kishana. Z każdą mijającą sekundą Aria przypominała sobie kolejne rzeczy- szczegóły, na które wcześniej nie zwróciła uwagi.

Dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, że postać, którą zobaczyła uśmiechała się złowieszczo. Jego czerwone oczy niebezpiecznie błyszczały. I choć 11- latka nie zwróciła na to uwagi-w końcu to jeszcze dziecko- to warto dodać, że jest przy tym zabójczo przystojny. Ma w sobie coś, co każe ci uciekać, a jednak chcesz zostać. Mrozi krew w żyłach, ale nie możesz oderwać od niego oczu, pociąga cię to.

-Z twojego opisu wychodzi na to, że jest to duch. Skoro ma postać 17-latka, to musiał umrzeć młodo.- mówił powoli James, w zamyśleniu marszcząc czoło.

-Nie.- brunetka stanowczo pokręciła głową.- To na pewno nie był duch.

-Ale żywy też nie może być.- wtrącił Mike.- Wiem, że czarodzieje żyją długo, ale mimo wszystko to nie możliwe, by przeżył do teraz.

A głowie Jamesa włączył się alarm: horkruksy. To by pasowało. Kishan zrobił to samo, co niegdyś Voldemort. Chłopiec uświadomił to sobie w niemym przerażeniu.

-On nawet nie wyglądał na żywą postać.- wyrwała go z zamyślenia Aria.- Ale na ducha też nie. Coś… po środku. Do tego rozpłynął się jak we mgle. Żywi tego nie potrafią, a duchy nie są aż tak materialne jak on, są wręcz przezroczyste.

James odetchnął z ulgą. Więc nie mogą to być horkruksy. Szybko jednak powrócił niepokój.

-Czym więc jest Kishan?- zapytał.

W tej chwili usłyszeli kroki na schodach. Z mroku wyłonił się chłopak z piątek klasy, prefekt. Miał na sobie niebieską piżamę, jego blond włosy były powyginane we wszystkie strony. Wzrok, zarówno jak i głos miał zaspany:

-Co wy tutaj jeszcze robicie? Wracajcie do dormitorium zanim wszystkich pobudzicie.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zapraszam na mojego drugiego bloga: dalsze-losy-nieszczesliwych-kochankow.blogspot.com