103. Pod wodą.

Ten rozdział dedykuję Miramo, która złamała zakaz na komputer, by przeczytać nowy rozdział.

Ach, te poświęcenie... :D Dziękuję! I... nie daj się przyłapać :v

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ginny pochylała się nad reportażem, który właśnie pisała. Szef kazał jej dostarczyć go na jutro- przewróciła oczami na samą myśl o jego zaciętym wyrazie twarzy, gdy spoglądał na nią surowo. Westchnęła, skreślając kolejne beznadziejne zdanie. Pomyślała, że wena twórcza musiała ją opuścić.

Usłyszała gwałtowne walenie w drzwi. Wzdrygnęła się, jednak nie oderwała wzroku od swojej pracy.

-Harry!?- zawołała.- Otworzysz!?

Nie odpowiedział, lecz po chwili kobieta usłyszała gwałtownie otwierające się drzwi.

Allie wspięła się na palce, by pocałować zdezorientowanego Harry’ego w policzek. Rzuciła szybkie:

-Cześć!

I ruszyła w stronę pokoju, w którym przesiadywała Ginny. Kobieta zdjęła płaszcz koloru zgniłej zieleni i rzuciła go na łóżko. Jej oczy tryskały podekscytowaniem, gdy mówiła:

-Popatrz, co napisano w Proroku.

Usiadła obok Ginny, jej blond włosy były rozwiane. Rudowłosa uniosła brwi, z zaciekawieniem spoglądając na artykuł, który pod nos podstawiła jej Allie.

Nowa paranoja Rity Skeeter!

    Wszyscy świetnie pamiętamy, jak niedawno temu w Proroku pojawił się artykuł, ujawniający kompromitujące zdjęcia Rity Skeeter. Autor podpisał się jako- AG, który jest teraz podziwiany przez wiele osób. Od tego czasu Rita dzielnie próbuje odnaleźć swojego oprawcę- jednak to niestety na nic. AG wciąż pozostaje anonimowy, nie chcąc się ujawniać.

Gdy ostatnio spostrzegliśmy Skeeter, od razu zapytaliśmy, co chciałaby powiedzieć AG, jeśli już go spotka. Nie dało się nie zauważyć, że kobieta nie wygląda już tak jak kiedyś: garsonka była pognieciona, w zawsze perfekcyjnie ułożone włosy tego dnia były poczochrane i powyginane na wszystkie strony świata.

„Nic bym nie powiedziała.- odpowiedziała dziennikarka.- Mogę przysiąc na własne życie, że na miejscu powyrywałabym tej osobie włosy z głowy, a w razie potrzeby wydłubała oczy. Więc, mój drogi AG, jeśli to czytasz, to wiedz, że to nie koniec! Nie ujdzie ci to na sucho! Znajdę cię, AG, a wtedy zrobię to wszystko, co obiecałam zrobić!”

Jesteśmy świadkami powolnego upadku Rity Skeeter. Ta kobieta staje się niebezpieczna… Co wy na to, by zamknąć ją gdzieś, gdzie nie będzie mogła dorwać się do oczu AG? My jesteśmy za!

Ginny parsknęła śmiechem.

-Lepiej schowaj włosy pod czepek, Allie. I załóż okulary.

Alyson z powagą skinęła głową.

-Masz rację, powinnam uważać. Nie chciałabym poczuć jej tipsów w swoich oczach.- kobieta w końcu się roześmiała. W jej oczach zaczaiła się niebezpieczna iskierka.- Mam pewien świetny pomysł… Czas reaktywować AG!

Ginny z uśmiechem pokręciła głową.

-I ty uważasz się za poważną, dorosłą osobę?

                                             ~*~

Aria gwałtownie się poderwała, gdy ból ustał. Rozejrzała się rozkojarzona, zawieszając wzrok na swoich przyjaciołach, którzy z szokiem wymalowanym na twarzy spoglądali na krzyże, które wciąż dzierżyli w dłoniach.

Dziewczynka powoli podniosła wysadzany diamentami element i podeszła do pozostałej dwójki.

Nikt nie był w stanie wydać z siebie żadnego dźwięku.

Targało nimi tysiące sprzecznych uczuć. Czy to koniec? A może dopiero początek? I co właśnie, na Brodę Merlina, się stało!? Cała trójka potrzebowała dłuższej chwili, by to przyswoić. Aria wzięła głęboki oddech:

-Chłopcy…

Przerwał jej głośny dźwięk kapania dobiegający z drugiej strony pomieszczenia. Spojrzeli w tamtą stronę jednocześnie, jednak nie mogli znaleźć źródła odgłosu.

Nagle kapanie zmieniło się w coś mocniejszego, a potem jeszcze i jeszcze… Aż w końcu powstał wartki strumień, który wylewał się z dziur w ścianie, których wcześniej nie zauważyli.

Patrzyli na to zahipnotyzowani, gdy strumień zmienił się w potężną falę wody. Dopiero, gdy poczuli ją pod butami, ruszyli biegiem w stronę złotych drzwi, ślizgając się po drodze. Mike ze zdenerwowaniem przekręcił gałkę, ręce trzęsły mu się spazmatycznie.

Wbiegli do pomieszczenia. Tutaj także z dziur w ścianie lał się potok wody, która sięgała im już do pasa. W rozpaczy brnęli przed siebie, jednak ich ruchy były ograniczone. Srebrne drzwi znajdowały się tak daleko.

Nawet jeśli znaliby odpowiednie zaklęcie, by coś na to wszystko poradzić, to i tak nie byliby w stanie teraz odpowiednio go użyć. Zaczęli płynąć, wystawiając rozpaczliwie głowy ponad taflę wody. James jako pierwszy dopadł srebrnych drzwi. Musiał zanurkować, by je otworzyć.

A gdy to robił, zalała ich kolejna fala wody.

Krztusili się nią i wystawiali głowy, by nabrać powietrza. Korytarz, który poprzednio był skurczony, teraz przybrał swoją dawną formę, rozciągając się na wiele, wiele stóp. Był tak długi, że cała trójka niemal straciła nadzieję. Wiedzieli, że jeszcze trochę i woda sięgnie sufitu. Pozostało już tylko trochę miejsca, by nabrać powietrza.

Przez drzwi James przepływał jako ostatni. Poczuł, że jego szata się o coś zaczepiła. Chciał krzyczeć o pomoc, jednak to było na nic, bo znajdowali się pod wodą. Rozpaczliwie szarpał się z materiałem, czując, że braknie mu powietrza. Wierzgnął nogą, kalecząc ją o ostrą framugę. Woda zabarwiła się na czerwono.

Jak mam płynąć ze zranioną nogą?- pomyślał chłopiec. Poczuł, że jego płuca palą go żywym ogniem, oczy zaszły mu czarnymi plamami. Nie chciał tak kończyć. Jeszcze nie teraz.

Wypuścił szatę, czując, że siły go opuszczają. Nie dotrze do brązowych drzwi, na to nie ma szans.

I wtedy ktoś chwycił go za dłoń.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zapraszam na mojego drugiego bloga: dalsze-losy-nieszczesliwych-kochankow.blogspot.com

Oraz na aska: ask.fm/SmallMockingjay