90. Demon.

Ten rozdział dedykuję MisterCrayzolkowi, który podpisuje się jako Mrs.Late.

Mój Boże. Uwielbiam Twoje komentarze.

Swoją drogą- jeśli chcielibyście się czegoś o mnie dowiedzieć udostępniam wam (jeszcze do niedawna mojego prywatnego) aska. Zadawajcie pytania, z chęcią na nie odpowiem: ask.fm/SmallMockingjay

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`

Tego dnia na ściany przybyła nowa warstwa zdjęć Rity Skeeter. Ginny szła korytarzem dumna jak paw. Od wczoraj nie widziała tej wstrętnej dziennikarki. A więc jednak udało się im ją złamać.

Gdy weszła do stołówki pierwsze, co się rzuciło w jej oczy to dziesiątki rozłożonych egzemplarzy „Proroka Codziennego”. Na każdym stoliku leżało ich kilka, a ci, którzy przybyli już na śniadanie właśnie zabierali się za lekturę. Z końca sali do rudowłosej radośnie machała Allie. Kobieta bez wahania dosiadła się do swojej przyjaciółki, po czym także chwyciła jeden z numerów „Proroka Codziennego”.

Na pierwszej stronie znajdowały się dwa ogromne zdjęcia Rity- te same, które wisiały na ścianach.

Ginny szybko przebiegła wzrokiem po tekście napisanym niżej:

RITA SKEETER- PRZYŁAPANA!

Wszyscy znamy Ritę Skeeter, która nigdy nie szczędzi uszczypliwych komentarzy i złośliwych recenzji. Tego jednak dnia pragniemy ukazać ludzkości jej brudne sekrety.

Skeeter od zawsze budziła strach w swoich niczego nieświadomych ofiarach. Ale czy na pewno powinniśmy obawiać się kobiety, która wciąż sypia z… pluszowym Hipogryfem?

Teraz już wiemy, że Rita ma słabość do Hipogryfów! Pytanie tylko, czy te prawdziwe także przytuliłaby do piersi?

Widzimy też, że najwyraźniej Ricie spodobała się męska moda. Postanowiła zapuścić wąsy! A może… to hormony źle zadziałały?

Możliwe, że niedługo się dowiemy. Pozostaje tylko pytanie: Czy potrafimy postawić się okrutnej Skeeter?

Podpisano: AG

-AG?- zapytała Ginny ocierając łzy śmiechu.

-Anonimowy Gnębiciel.- teraz i Allie wybuchła nieopanowanym śmiechem. Obie zaczęły chichotać w najlepsze, aż zaczęto się na nie oglądać. Jednak inni też byli w wyraźnie lepszym humorze.

W tym momencie do pomieszczenia wpadła bohaterka tego poranka i wszystkie śmiechy ucichły. Z furią zaczęło wyrywać gazety z rąk innych, rozrywając je na strzępy. W oczach miała amok, okulary przekrzywione, a włosy poczochrane. Trzęsącymi się ze złości rękoma wyciągnęła z kieszeni różdżkę i zaczęła wymachiwać nią zamaszyście. Zdjęcia ze ścian zaczęły opadać, by zaraz znów się do niej przykleić.

-POLICZĘ SIĘ Z TOBĄ, AG!- wrzasnęła.- KIMKOLWIEK JESTEŚ, POŻAŁUJESZ!

I pobiegła korytarzem. 

Zza rogu wyłoniła się młoda para mugoli, których najwyraźniej przyciągnął hałas. Z zaciekawieniem spojrzeli na ścianę. Ginny poczuła, że staje jej serce.

Zdjęcia czarodziei się ruszają.

Ale te… pozostały całkowicie nieruchome. Ginny wcześniej tego nie zauważyła. Allie najwyraźniej zadbała również o to.

Mugolska dziewczyna zaczęła cicho chichotać, a chłopak parsknął śmiechem.

                                             ~*~

Mike czuł, że torba ciąży mu na ramieniu. W końcu trzymał w niej opasłą książkę, którą wziął z blioteki. Zdawało mu się, że znalazł w niej odpowiedź na nurtujące ich pytanie: czym jest Kishan?

Wszyscy już spali. Mike wszedł do dormitorium. Postanowił, że nie może czekać do ranka. Potrząsnął ramieniem Jamesa i wyszeptał:

-James… Obudź się, James…

Chłopiec w końcu otworzył zaspane oczy.

-Mike. Która jest godzina?

Ignorując pytanie przyjaciela odpowiedział:

-Chyba… chyba znalazłem.

James poderwał się do pozycji siedzącej i zawołał:

-ZNALAZŁEŚ!?

-Cśśśśśś...- skarcił go Mike.- Obudzisz ich.

Wskazał na Rena i Matta, którzy także spali w najlepsze w tym dormitorium.

-Przepraszam.- młody Potter od razu zniżył głos.-Więc… udało ci się?

-Tak.- Mike nie mógł powstrzymać uśmiechu, który cisnął mu się na twarz.- Wstawaj, pokażę ci.

Razem przeszli na palcach do Pokoju Wspólnego.

-Chodźmy obudzić Arię.- powiedział Mike, kierując się w stronę schodów prowadzących do dormitorium dziewcząt.

-Nie!- zastrzegł go w panice James.

-Dlaczego?- jego przyjaciel zdawał się być kompletnie ogłupiały.

-Bo schody zmienią się w zjeżdżalnie i pobudzisz wszystkie dziewczyny.

-Skąd wiesz?- Mike w pośpiechu oddalił się od schodów.

-Tata mi mówił. To niesprawiedliwe, bo… Nieistotne. Pokaż, co masz!

Mike ściągnął torbę z ramienia i wyciągnął z niej podniszczony tom. Specjalnie zagiął wcześniej stronę, więc teraz odnalazł ją bez problemu.

Wskazał palcem jedno z pojęć. Oboje pochylili się nad książką.

Demon- postać zmarła, lecz pozostała na ziemi. W odróżnieniu od duchów nie jest przezroczysta, lecz na wpół materialna. Potrafi latać i nieoczekiwanie rozpływać się we mgle. Demonem pozostaje osoba, która już zmarła, lecz na ziemi robiła tak złe rzeczy, że świat umarłych nie chciał jej przyjąć do siebie. Demon może odczuwać ból, lecz potrafi też zabijać. Niewielu czarodziei wierzy w demony. Ci, którzy wierzą upierają się, że jest ich po prostu niewiele.

Chłopcy wymienili przerażone spojrzenia.

Wiedzieli, że myślą o tym samym- co takiego robił Kishan, że świat umarłych nie chciał przyjąć go do siebie, zsyłając z powrotem na ziemię?

I dlaczego nigdy o nim nie słyszeli, skoro czynił tak wielkie zło?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zapraszam na mojego drugiego bloga: dalsze-losy-nieszczesliwych-kochankow.blogspot.com

A także na aska: ask.fm/SmallMockingjay